Miami en Panama

Lieve allemaal,

Wat waren we toe aan zon, zee en strand na 4 maanden op hoogte en tussen de rotsen te hebben gelopen. We gingen vol verwachting naar Miami. Daar aangekomen regende het, maar het was wel lekker warm. De volgende dag scheen de zon, maar was het heel fris en winderig!!!! In de vier dagen dat we daar waren hebben we 30 min op het strand gelegen!!! We zijn wel een avond flink op stap geweest in de Mansion. 1 Corona biertje kost daar 9 dollar!!!! Dat waren we even niet meer gewend..........

Dus maar weer vlug naar Panama. In Panama City verbleven we in Casco Vieja, een oude coloniale wijk. Deze wijk zijn ze helemaal aan het opknappen. Dat wil zeggen dat van de meeste panden alleen de buitenmuren nog staan en dat de rest opnieuw opgebouwd moet worden. Deze wijk deed mij een beetje denken aan het centrum van New Orleans. Vanuit Panama City zijn we naar het Panama kanaal gegaan en zijn we een paar dagen naar de San Blas eilanden (deze liggen in de Caribische Zee) geweest. Op San Blaslogeerden we bij een lokale familie die een eiland bezit. De eerste dag waren we helemaal alleen op het eiland met de familie. Dit was heel bijzonder, alhoewel we het de volgende dag ook best gezellig vonden toen er nieuwe reizigers bijkwamen. Een beetjekletsen is nooit weg en met de Kuna (dat is de naam van het volk dat op de San Blas eilanden leeft) was kletsen best lastig. Na twee nachten van heftig onweer (en de grootste spin ooit naast het bed!) vonden we het wel weer genoeg en zijn we terug gegaan naar Panama City om de volgende dag met de bus naar David te reizen. Vanuit Davidzijn we naar Boca Brava(eeneiland in de Pacific Ocean). We hoopten daar lekker te kunnen snorkelen en veel mooie dingen te zien op het eiland. Na een wandeling op het eiland waarbij we veel apen hebben zien slingerenen een korte duik in het water (en het slechte weer) hadden we besloten om na een aantal uur het eiland weer te verlaten en de zon eens echt op te zoeken in Bocas del Toro (eilanden groep in de Caribische zeerichting de grensmet Costa Rica). En ja!!!!! hier hebben we echt een aantal dagen in de zon gelegen.......... Het was heerlijk om de zon op je huid te voelen branden en dat je om af te koelen de zee in duikt!!! We hebben gesnorkeld, met zeesterren gespeeld en gefeest. Want toen we aankwamen haddenwas er een feest op het eiland. Er waren drumbands uit het hele land die mee liepen in een grote optocht door het stadje. Het klonk allemaal heerlijk Caribisch.... Na vier dagen in Bocas del Toro zijn we naar Costa Rica vertrokken.

Hier in Puerto Viejo de Talamanca (Costa Rica)wordtde regen met grote emmers naar beneden gegooid,slapen we in een tent die gelukkig op de eerste verdieping van ons hostel staat en doen we vandaag dus even helemaal niks!

De groeten maar weer!

Laatste week Peru en Ecuador!

Lieve familie, vrienden, kenissen en medereizigers!

Op dit moment zitten we op 10 km boven de Caraïbische zee in het vliegtuig! Na 3 maanden en 3 weken hebben we deze ochtend Zuid-Amerika verlaten en zijn we op weg naar de stad waar we elkaar hebben ontmoet: Miami! We zijn net vertrokken uit Quito waar we op de valreep nog even onverwachts $ 40,80 p.p mochten aftikken of het land te mogen verlaten.... En daar worden wij op de vroege ochtend niet blij van!

Twee weken geleden zijn we uit Cusco vertrokken naar de grootste zandbak van Peru, het plaatsje Huacacina. Dit plaatsje bied plaats aan een stuk of tien hostels/hotels en is gebouwd rondom een oasis! Aan alle kanten omgeven door hoge zandduinen waar je met een buggy doorheen kan scheuren en dat hebben we natuurlijk even gedaan! Omgeven door zand en gillende dames (de buggy gaat duintje op, duintje af) razen door de duinen. Erg leuk om een keer te doen en daarbij komt ook dat je van de hoge zandduinen kan 'Sandboarden'. Snowboard schoenen aan, board eronder en gassen maar zou je zeggen, maar we kwamen bedrogen uit. De boards waren zo stroef als wat en je kwam amper beneden... Wel was de tocht in de buggy hilarisch!

De volgende dag zijn we weer eens in de bus gestapt voor een vijf uur durende rit naar Lima. Van daaruit direct een bus gepakt voor een 19 uur durende rit naar het plaatsje Mancora in het noorden van Peru! Dit dorpje ligt aan de zee en de zon schijnt volop! Het eerste wat Hetty zei was: 'vanmiddag lekker aan het strand en hier blijven we wel een paar dagen'! Toen we de bus uitstapten bleek haar backpack, met bikini, echter niet meer in het ruim onder in de bus te liggen. Weg duik in de zee! Ons werd verteld dat de tas 's avonds wel weer terug zou zijn. Hier gingen wij niet helemaal vanuit en Hetty moest natuurlijk een nieuwe bikini en uiteindelijk lagen we 's middags niet aan het strand, maar aan het heerlijke zwembad van het hostel naast het strand! Ook niets mis mee naar wij dachten! 's Avonds zijn we naar de busmaatschappij gewandeld en daar lag ons een verassing te wachten; de backpack was terug!!! Hoe en wat weten we niet, maar hij was terug! En Hetty had er weer een bikini bij, ook niks mis mee. Dit feit hebben we 's nachts goed gevierd en een mooie bijkomstigheid was dat het volle maan was en er een full moon party was georganiseerd bij een hostel verderop! Helaas was het zo bewolkt dat we de maan niet gezien hebben, maar het feestje was er niet minder op! De volgende dag lekker brakjes aan het zwembad gelegen en het 'aan het zwembad liggen' hebben we nog maar drie extra dagen vol gehouden! Lekker om na drie maanden reizen weer bij de zee aan te komen om vervolgens drie dagen aan het zwembad te liggen?!?!?! Moet wel zeggen dat de zwembad stoelen erg aangenaam waren!

Na een aantal dagen zwembad zijn we de grens met Ecuador overgestoken naar het stadje Puerto Lopez. Vanuit deze stad vertrekken er boten naar Isla de la Plata, oftewel de 'Poor Men Galapagos Island'. Zo 'poor' willen wij ons nou ook weer niet noemen al is een tocht naar de Galapagos eilanden helaas aan de iets te dure kant. Maar niet getreurd; Isla de la Plata was ook fantastisch! Met een speedboot eerst een uur over de golven van de oceaan gestuiterd voordat we het eiland bereikten! Op Isla de la Plata maakt niet de mens de dienst uit, maar het dier. Een vogel zal op dit eiland geen centimeter voor je opschuiven. Het is verstandig dat je er met een boogje omheen wandelt. Op dit eiland zijn we tijdens een wandeling onder andere de Jan van Gent vogel tegen gekomen die blauwe voetjes heeft! Voordat we met de boot terug gingen naar het vaste land mochten degenen die er zin in hadden nog een duik nemen in het water rondom het eiland. Met snorkel wel te verstaan en dit was helemaal te gek!!! Het was alsof we een duik namen in het oude aquarium van mijn broer! De vissen hadden alle kleuren van de regenboog en het waren er wel honderden. Ook het koraal vertoonde vele kleuren! En het leuke was was dat de vissen absoluut niet 'bang' waren voor een mens. Als je een stuk naar beneden dook waren er schollen vissen overal rondom je, je kon ze bijna aaien! Na de snorkel tocht weer vol gas terug gestuiterd naar het vaste land waar we 's avonds weer een nachtbus hebben gepakt naar de hoofdstad van Ecuador: Quito!

Het mooie aan Ecuador is dat het niet zo'n groot land is en dat de afstanden niet zo groot zijn! Dus geen lange busritten meer zoals we die gewend zijn uit Brazilie, Argentinie of Peru. Vanuit Quito hebben we wat dag tripjes gemaakt. Zoals velen zullen weten is Ecuador vernoemt naar de evenaar en hier hebben we dus maar een bezoek aan gebracht. Ook zijn we een dag naar Otavalo geweest. Dat is een klein plaatsje met vele markten als een voedselmarkt, een veemarkt (waar ook huisdieren verkocht worden) en een nijverheid markt. Op de laatste markt moest natuurlijk geshopt worden voor souvenirtjes!!!!
De volgende dag zijn we naar Tena vertrokken. Dat is een plaatsje in het begin van de Amazone. Vanuit hier wilden we een dagtocht doen over de Napo rivier. Nu bleek dat we dat vanuit Misahualli moesten doen en dat hebben we dan ook gedaan. 's Morgens eerst een tocht over de rivier gemaakt met een smal bootje, daarna een wandeling naar een waterval gemaakt door het regenwoud. Daarna een lekkere lunch en na de lunch een bezoek gebracht aan een dorpje in de rimboe. Maar helaas kwamen we niet verder dan de feesthut waar voor werd gedaan hoe ze hun potten bakken.......... Daarna kon er over de rivier terug naar Misahualli getubbed (met een tractorband de rivier af) worden. Terug in het dorp meteen de eerste bus terug naar Quito genomen. Op de terugreis bijna een varken aangereden, maar gelukkig rijdt de buschauffeur constant met groot ligt aan, waardoor het dier het nog kan navertellen. Ook zijn buschaufeurs goed in multitasken, zoals bellen, ijs eten en optrekken (het zijn hier allemaal schakel bussen) en passagiers uit en in laten stappen!!!!!!! Maar wel altijd VOL gas...

Gelukkig hebben we alle bussen in Zuid-Amerika overleeft en vertoeven nu in Miami waar alle huizen zijn afgebouwd en de Lamborgini's over Ocean Drive ronken. Oftewel: een hele andere wereld. En op prijstechnisch gebied is het schrikken aangezien we de 'westerse' prijzen niet meer gewend waren. 6 dollar p.p. voor een prive kamer in Ecuador, 15 dollar p.p. voor een 6-persoons kamer in Miami... En over het eten of drinken al helemaal niet te spreken. We kijken alweer uit naar Panama waar we maandag naar toe zullen vliegen!

X uut South Beach

Colca Canyon en Machu Picchu

Lieve mensen,

Wat uitgeput van alle hikes doen we verslag van twee mooie weken in Peru.

Na lake Titicaca zijn we doorgereisd naar Arequipa (tweede stad van Peru). Hier wilden we een tour zoeken voor in de Colca Canyon (de diepste canyon in de wereld). Na wat info van wat reisbureau´s wisten we dat we de Colca Canyon zelf wilden doen zonder tour. Zo gezegd zo gedaan en hebben de volgende dag de bus gepakt naar Chivay een plaatje aan het begin van de Canyon waar we in de hotsprings zijn gegaan. Deze hotsprings stelden ons een beetje teleur. Ze waren nl niet warm en het waren net zwembaden, waardoor het natuurlijke karakter ver te zoeken was. Toch hebben we heerlijk kunnen relaxen en hebben ook een kleurtje gekregen. Helaas niet het bruine kleurtje, maar het rood/rose kleurtje...... Daarna hebben we de bus gepakt naar Cabanaconde van waaruit we de Canyon in wilden lopen. Tijdens de hobbelige busrit kwamen we drienederlanders tegen die zeiden dat ze in een heel gezellig hostel verbleven waar het eten goed was en er was ook een bar. Die avond hebben we dan ook met z´n allen geborreld en besloten de volgende dag met z´n vijfen de canyon (1200 meter diepop deze plek)in te lopen om bij de oase een duik in het zwembad te nemen. De volgende dag merkten we dat we iets te veel hadden gedronken, maar na een goed ontbijt zou het allemaal wel meevallen...... Na een uur wandelen voelde ik mijn darmen rommelen en moest ik (heel genant) poepen. Na een half uur moest ik weer poepen, toen dacht ik dat het wel klaar was, maar niets was minder waar een half uur later moest ik overgeven en heb mijn hele maaginhoud eruit gegooid. Toen waren we nog maar halve wege de Canyon......... Jurjen is mijn held, want hij is de hele tijd bij me gebleven en heeft me naar beneden gepraat, maar ook hij waserg moetoen we beneden in de oase aankwamen.Bij de gedachte dat ik dezelfde weg weer omhoog moest lopen werd ik verdrietig.Gelukkig was er een man met paarden en voor 50 soles (ongeveer 12 euro) mocht ik op een paard omhoog. Jurjen is wel weer omhoog gelopen!!!!!De volgende dag Is Jurjen met Sietske en Gijs (met lokaal transport) naar de Condor Valley gegaan en heb ik uitgerust in een hangmat met een goed boek.

Van Arequipa zijn we met een dagbus naar Cusco gegaan. Cusco is de uitvalbasis voor de Inka trails naar Machu Picchu. Hier hebben we een leuke trail uitgezocht, nl de Inka Jungle trail. We hebben met deze trail 1 dag gefietst, twee dagen gelopen en de laatste dag gewandeld naar en op Machu Picchu. Het was een super mooie en leuke trail. We hebben mooie wandelingen gemaakt door (semi) jungle waar we elke keer op hele leuke plekken lunchten bij de lokale mensen. En de eerste dag zijn wemet de fiets afgedaald van 4300 meter naar 1200 meter. Hierdoor zag je in anderhalf uur de wereld om je heen compleet veranderen We gingen van kale rotspartijen en heel koud naar groen en heel warm!!! De laatste dag gingen we van Aquas Calientes (een dorpje aan de voet van Machu Picchu) naar boven, naar Machu Picchu. Jurjen is helemaal naar boven gelopen, ik was best moe en ben met twee anderen met de bus omhoog gegaan. Rond half zes stonden we voor de poort te wachten op een stempelwaarmee jenaar Huayna Picchu (kleine berg)mag. Er mogen nl maar 400 personen per dag op deze berg met uitkijk op Machu Picchu (grote berg). Jurjen had als negende persoon een stempel gekregen en ging later die ochtend ook die beklimming dus nog doen.Onze geweldige gids gaf als eerst een geweldige rondleiding met wat info en daarna verdween hij zodat we de rest van de dag zelf konden rondlopen en genieten. Ik ben met Taco en Janneke beneden in Machu Picchu gebleven en hebben daar op een heerlijke plek gezeten en genoten van alles om ons heen. We hadden een hele leuke groep van ongeveer 16 mensen, maar een waardeloze gids. Hij was elke avond dronken en had ook in elk dorpje een schatje. De laatste dag moest hij voor ons allemaal de treinkaartje terug naar Cusco regelen, maar voor een aantal was niet betaald zei hij. Gelukkig was voor ons alles ok. Maar een aantal moesten daardoor een dag langer blijven en extra betalen, terwijl ze al bij het reisbureau betaald hadden. Kortom erg vervelend. Uiteindelijk was iedereen opzondag weer in Cusco en hebben we met z´n allen flink geborreld tot diep in de nacht.

Na deze geweldige weken, die iet wat vermoeiend waren zijn we enorm toe aan luieren op het strand en dat is ook precies wat we gaan doen morgen vertrekken we naar Ica aan de kust om daar de gaan zandboarden voor een dag en danhebben we een hele lange busreis van wel 24 uur naar Mancora in het noorden aan de peruviaanse kust en dan kan het luieren beginnen!!!! Hoe dat afloopt hoor je de volgende keer.......

Groetjes uit het mooie Peru!!

Lake Titicaca - Bolivia & Peru!

OLA!

Wij hebben ons weer eens verplaats en dit keer van La Paz in Bolivia naar Arequipa in Peru! We zijn naar Peru geslingerd via een van de hoogst bevaarbare meren ter wereld, Lake Titicaca. Dit meer ligt op 3810 meter boven ons Nederlands 020 pijl! Het ligt tevens op de grens van Bolivia en Peru, 40% is van Bolivia en 60 % is van Peru.

Eerst zijn we op Isla del Sol geweest voor twee dagen. Aangekomen op dit eiland stond ons een uitdaging te wachten. Een wandeling bergop van 3810 naar 4000 meter waar ons hostel lag. In het beging per trap (Inca Escalada) en later gewoon bergop, met een rugtas van 19 kilo op de rug en een kleine op de buik! Hetty heeft op deze tocht bijna het loodje gelegd, gelukkig hield een Snicker en heel veel water haar op de been!!!
Op Isla del Sol hebben we onder het genot van flesje boliviaanse wijn een prachtige zonsondergang en -opgang (zonder flesje wijn...) gezien en een mooie wandeling gemaakt over het eiland. Deze tocht slingerde van het zuidelijke naar het noordelijke punt van het eiland en was in totaal 9 km. Normaal gesproken is dat goed te doen, maar op een hoogte van tussen de 3810 en 4050 meter is dat toch zo af en toe happen naar adem.... Aan zuurstof soms enig gebrek! Op tijd aangekomen in een dorpje in het noorden van eiland lag onze boot te wachten die ons weer naar het zuiden zou brengen! Aangekomen in het zuiden stond ons hetzelfde te wachten als de dag ervoor, de wandeling bergop (Inca Escalade) naar ons hostel... Gelukkig dit keer zonder rugtas! En daarna direct weer bergje af met de rugtas aangezien de boot ons weer naar het vaste land bracht waar we de bus hebben gepakt naar Puno. Dit ligt aan de andere kant van het meer in Peru.

's Avonds in Puno aangekomen hebben we in een prettig hostel geslapen waar we eindelijk weer met warm water onder de douche konden! De volgende ochtend werden we om 06.45 uur opgehaald voor een boot tour over het Lake Titica. Als eerste zette de boot koers naar de Uros Islands, oftewel de floating islands! Dit zijn 40 kleine (drijvende) rieten eilandjes waar in totaal 2000 mensen wonen. De mensen die hier wonen spreken de taal aymara, zij wonen al 800 jaar op dit soort eilanden en betalen geen belasting! Het Monaco aan het Lake Titicaca, alleen dan net iets anders... In het verleden leefden deze mensen veelal van de visserij, maar tegenwoordig van het toerisme. Eigenlijk is een bezoek aan deze eilanden een grote attractie waar de locals hun geld aan verdienen! Wel erg leuk om een keer te zien hoe deze eilanden gebouwd worden. Ook werden wij door een echtpaar in hun erg kleine huis uitgenodigd. Ik vond mijn kamertje van 11m2 vroeger al wat klein, maar dit huis bestond uit alleen een bed en had een oppervlakte van 7m2. Ook de huizen zijn gemaakt van riet en als het koud is gooien ze er wat extra riet op! Het echtpaar had ook wat traditionele kleding voor ons die wij natuurlijk even hebben gepast voor een traditionele foto..... Hierna werd van ons verwacht dat we nog even een souvenirtje kochten op het marktje dat snel was geprepareerd en dat hebben we dus ook maar gedaan! Hierna hebben we nog een tocht gemaakt op een van riet gemaakte boot en zijn vervolgens opgepikt door de gemotoriseerde boot die ons naar de volgende bestemming zal brengen.

Na 2,5 uur varen kwamen we aan op het eiland Taquile. Op dit eiland wonen weer andere mensen die de taal quechua spreken. We hebben hier een wandeling gemaakt, uitleg gehad over de leefwijze op dit eiland en lekker geluncht! Een heerlijk stukje vis uit het meer, forel.... Op dit eiland kan je aan de kleding van de mensen herkennen of ze getrouwd zijn of niet. Ook kan je aan de manier van dragen van de muts zien of de man op zoek is naar een vrouw! Best handig naar wij dachten...

Na dit eiland hebben we weer koers gezet naar Puno, snel een hapie gegeten en in de bus gesprongen die ons naar Arequipa brengt! Op het moment van schrijven zitten we in de bus met allemaal locals! Voor 3,5 euries brengt deze bus ons weer 6 uur verder, oftewel een ritje Groningen-Assen met de NS..... Vanuit Arequipa pakken we deze week de bus die ons in de richting van de Colca Canyon moet brengen. Dit is een van de diepste canyons ter wereld! We zullen zien wat we daar kunnen doen....

De groeten maar weer! X

Uyuni

Vandaag de wekker vroeg af, om 05.45 uur om precies te zijn. Er stond ons weer een busrit te wachten naar een nieuwe bestemming; Uyuni. Aangekomen op het bus station was alles dik in orde en we vertrokken ook nog eens op tijd, precies 07.00 uur, voor een memorabele rit... Om dit tijdstip denk je nog lekker eventjes de ogen te sluiten in de bus, maar helaas. In eerste instantie kwam er een vreemd geluid uit een tas, op de grond, van een passagier naast ons. Er kwam gekakel uit! Eerst denk je, dat gekakel zal wel uit de laadruimte beneden komen, maar na onderzoek bleek onze buurvrouw toch echt kippen te vervoeren in een boodschappen tas! Gelukkig kakelt een kip niet aan één stuk door, dus dan toch maar even lekker de ogen sluiten. Na enkele minuten werden we echter wakker geschud en wel door de plaatselijke DJ die met ons mee reed en zijn eigen ghetto blaster had meegebracht.... Hij mixte heerlijke regionale plaatjes aan elkaar samen met oude klassiekers van o.a. De Backstreet Boys.... Het was om 07.07 uur dus al groot feest in de bus! Dit ging ongeveer 3,5 uur door totdat we in Potosi, de hoogste stad ter wereld, aankwamen waar we over moesten stappen op een bus naar Uyuni! Eerst heel snel naar het toilet aangezien deze niet bestond in onze bus, en dan duurt 3,5 uur toch best lang...

De busrit van Potosi naar Unyuni was er een om in te lijsten! Vijf uur lang over onverharde slinger wegen van het hooggebergte van de Andes. Een prachtige omgeving! Daarnaast is het hilarisch om te zien dat een bus in Bolivia pas vol is als ie echt vol is. Toen we vertrokken uit Potosi was ieder plekje bezet, toen we aankwamen in Uyuni was iedere vierkante meter bezet... Onderweg stopt de bus vaak om mensen op te pikken die mee willen, dit betekent een voordeel voor de chauffeur, want het geld dat ie met deze ritjes verdient kan ie in zijn eigen zak stoppen! Voor de chauffeur een voordeel, voor Hetty, die dit keer in het midden zat, een nadeel! Een grote, niet gewassen, Boliviaanse kont naast je neus is niet altijd even prettig....De busrit was al met al prachtig en een om niet snel te vergeten! Aangekomen in Uyuni hebben we snel een hostel geregeld om vervolgens een 3-daagse tour te regelen over de Salar de Uyuni, met een oppervlakte van 12.000 m2 de grootste zoutvlakte ter wereld! En dat was de dinsdag...!

Tot zover Jurjen, nu Hetty, voor een gedeelte, we zitten al 5 uur aan een bar in La Paz, het regent pijpen stelen en er moet nog een stuk getypt worden....Sat delen we dan maar...

Op woendagochtend vertrokken we na een heerlijke koude douche, zonder onze haren te wassen naar de zoutvlakte (dit ligt op 3660 meter). Het was geweldig om te zien hoe het uitzicht van een vlakte oneindig kan zijn....

We hebben een vulkaan bezocht en mummies gezien die op een bepaalde manier geconserveerd werden. Er zijn ook vele eilanden (de zoutvlakte was eeuwen geleden een oceaan) en een daarvan hebben we bezocht. Er stonden vele cactusssen en een daarvan was 9 meter hoog. De hoogste was 12 meter, maar is een paar jaar geleden omgevallen. Na het bezoek aan het eiland hebben we funny pictures gemaakt en zijn we naar ons hotel gegaan. Dit hotel is gemaakt van zout. De muren en tafels zijn gemaakt van blokken zout. (geen douche)

Donderdag vertrokken om 7.30 uur voor een lange dag in de auto. Er moesten behoorloijk wat kilometers afgelegd worden om onze volgende slaapplek te bereiken, Huallajara town op 4300 meter. Voordat we deze plek bereikten hebben we veel lagoons gezien en de semi active Ollague vulkaan op 5680 meter. Zoals gezegd slingerde route langs vele lagoons, waaronder de Canapa lagoon en de stinky lagoon waar we veel flamingo's hebben gezien. Aan het einde van de dag reden we door de Siloli desert, waar we onder andere de Stone tree en ander oude lava stenen hebben gezien. De dag einigde bij de Red lagoon (colerada lagoon), deze zouden we de volgende dag nog beter kunnen bewonderen. Hier hebben we overnacht in een hostel op 4300 meter, voor ons het koudste hostel ooit!!! Waar we elkaar lekker warm hebben gehouden, want we kregen een prive kamer!! En weer geen douche!!!

Op vrijdag moesten we om 4.45 uur op om, om 5.00 uur te vertrekken naar de Sol de Manana, hier bevinden zich de gijsers. Heel koud (een paar graden onder nul en een ontzettende straffe wind), maar ontzettend mooi. We konden zelfs door een van de gijsers springen, je stonk na de tijd alleen naar rotte eieren!!!! Daarna konden we gelukkig een bad nemen in de hot springs. Deze waren een graad of 35, daarbuiten was het maar een paar graden boven nul. Dus voor en na de tijd was het rennen om er in en uit te komen en weer warm te worden....... Na heerlijk in de hot springs gedobberd te hebben, en een heerlijk ontbijt zijn we doorgereden naar Salvador Dali Rocks. Dit zijn bergen met kleine bergen waarvan men denk dat Salvador Dali ze heeft gebruikt bij zijn schilderingen! Vervolgens vol gas door naar het einde van de weg van onze trip, de lagoon verde en de Licancabue Vulkaan (5960 mtr.). Vandaaruit zijn we doorgereden naar de Chileense grens waar we een Ierse medereiger uit de auto hebben gezet. Vervolgens hebben wij koers gezet richting Uyuni. Onderweg hebben we nog eens de Red Lagoon gezien (van de andere kant) en de Valley of Rocks bekeken. Dit is zijn een aantal rotsen van Lava die lang geleden zijn ontstaan! Om 18.30 uur kwamen we aan in Uyuini, snel een pizza gegeten, onze zwemspullen in de kofferbak van de auto laten liggen (STOM!!!) en in de bus gesprongen naar La Paz. Heerlijk 7 uur hobbelen en daarna nog 4 uur over een verharde weg....

Vanmorgen dus weer gebroken aangekomen, maar eindelijk weer lekker kunnen douchen! Nu zitten we dus alweer in een 6-tal uur in de ierse pub in La Paz, we genieten van wat drankjes in het mooi La Pazen eten, weer s wat anders dan rijst!!! HettY heeft veel dure wijn gehad, heerlijk eten, mojoto, Tequilla (omdat we hier al zo lang zitten van t huis!), cerveca, lasagne en cordon bleu voor wel 25 euries! Niet slecht naar wij dachten!Tot maandag blijven we in La Paz, dan naar Isla del Sol in het Lake Titicaca waar we wat wandelingen maken en blijven slapen...! Maar nu eerst de borrel op en door de regen noar hoeze!!!

Tot zover!

Dikke Kus!

Nosotros!

La Paz & Sucre!

Ola amigos!!

Como estan? Apredemos un poquito Espagnol en Sucre (Bolivia) despues viajamos a Salar de Uyuni. Ahi hacemos un tour de tres dias.

Vertaling:

Hallo vriendn!!

Hoe is het met jullie? Wij hebben een beetje Spaans geleerd in Sucre daarna gaan we reizen naar Salar de Uyuni. Daar gaan we een tour van drie dagen doen.

Maar ik zal ook even vertellen wat we nog meer gedaan hebben!

Na Santiago zijn we naar La Paz (hoofdstad van Bolivia) gevlogen, het vliegveld ligt op 4200 mtr.! Dit is een stad die je overweldigd op verschillende manieren. Alles is anders dan wat we eerder allemaal gezien hebben. De kleuren, de mensen, het geluid, de geuren en het is er enorm druk met verkeer en mensen. En overal op straat zijn er markten voor alles wat je je maar kan bedenken.........We vonden het super om te zien en waren erg onder de indruk. Omdat La Paz zo hoog ligt, ons hostel ligt op 3700 mtr, moesten we het heel rustig aan doen. Je hebt namelijk snel adem te kort, dus elke trap of heuvel (en in La Paz zijn alleen maar heuvels) is enorm inspannend en als je boven bent moet je eerst bijkomen en veel water drinken.

We hebben twee tripjes gedaan in La Paz. De eerste was naar de oude stad Tiuhuanaco, dit was de hoofdstad van het Tiahuanaco rijk. De Tiahuanaco beschaving bestond van 1500 voor christus tot 1200 na christus en is dus een veel langer beschaving geweest dan de Inca´s. Deze beschaving was te vinden in een heel groot gebied in de Andes!.

De volgende dag hebben we de laagste berg in het Royal Mountain Range van de Andes bezocht. De Chacaltaya mountain. Deze berg is 5400 m hoog. We zijn vanuit La Paz met een bus over een heel smal weggetje (er kon maar beter geen tegenligger komen) naar boven gereden. De laatste 500 meter hebben we gelopen. Hier koste het dus nog meer moeite om adem te halen, maar het uitzicht was super! Daarna zijn we met de bus naar wat Moon Valley heet gereden. Dit zijn een soort van klei-achtige rotsen. Ze lijken op van die druiptaartjes die je vroeger wel eens maakte op het strand. Hier hebben we ook een wandeling gemaakt. Het was hier alleen ruim tien graden warmer dan op de top van Chaltaya, dus alle truien gingen uit!

Wat ik erg leuk vond in deze trip was dat er een ouder Belgisch stel mee was en de man van het stel zat in een rol stoel. Na een praatje met hem kwam ik er achter dat hij niet voor het eerst op reis was. Ik was namelijk nogal verbaasd over dat ze in La Paz waren ( ik kan me namelijk wat makkelijkere bestemmingen bedenken voor een rolstoel). Ze waren nl ook al in Nepal geweest en vele andere verre bestemmingen. En ze reisden precies zoals wij (niet georganiseerd). Ik vond het super cool van ze en je zag dat ze enorm genoten van het reizen!!! Dus alles kan...........

Na 4 dagen La Paz zijn we naar Sucre gereisd met een nachtbus zonder toillet en de twee stops onderweg waren niet erg fris........ We waren weer gebroken toen we aankwamen en hebben daarom eerst nog maar eens een paar uur geslapen voor we op zoek gingen naar een goede spaanscursus. We hadden al vrij snel een leuke school gevonden (Bolivian Spanisch School) en hebben voor drie dagen (6 uur per dag) een cursus geboekt. We hopen genoeg spaans te leren om ons te kunnen redden tijdens het reizen. En als we het leuk vinden doen we in Centraal Amerika nog een opfriscursus...... En we moeten het toch leren door het veel proberen te spreken!

Sucre is een mooiere stad dan La Paz. Het is hier veel rustiger en netter. Maar als je ons nu vraagt welke stad vind je leuker, denk ik dat we La Paz leuker vinden!! Sucre heeft veel mooie gebouwen uit de koloniale tijd met Spanje. Sucre is ook een van de oudste steden van Bolivia. We zijn hier ook nog een dagje in Dinosauruspark Cal Orck'o geweest. Dit park telt de langste serie dinosaurusvoetstappen ter wereld. In Cal Orck'o kan je in totaal 332 dinosaurusvoetstappen tellen, maar dan moet je wel heel goed kijken.....Deze voetstappen zijn door lava van een vulkaan goed bewaard gebleven en 14 jaar geleden ontdekt door medewerkers van de cementfabriek die daar aan het afgraven zijn.. Je moet wel goed kijken en je fantasie een beetje gebruiken...

Deze week gaan we dus naar Uyuni voor een tour over de zoutvlaktes en daarna weer naar La Paz en van daaruit naar Lake Titcaca. Dus weer genoeg avonturen voor een nieuw verhaal!!!!

Adios amigos!!!!

Santiago

Hoi allemaal,

We hebben een paar dagen in Santiago doorgebracht. We hebben voornamelijk uitgerust in Santiago..... We waren precies op een bijzonder moment in Santiago. Er werd van 16 t/m 20 september het 200 jaar onafhankelijkheidsfeest gevierd.We hadden enorme zin om op vrijdag en zaterdag een feestje te vieren.

Maar eerst zijn we op dinsdag naar Los Dominicos geweest een leuke markt waar allerlei zelfgemaakte souvenirs uit heel Chili verkocht worden. Maar het meest bijzondere van de markt is de plek, in oude Spaanse gebouwen. Op die manier lijkt het net of je in het oude Chili uit de Spaanse tijd aan het winkelen bent.

Op woensdag hebben we San Cristobal bezocht. Dit lijkt een beetje op het Jezusbeeld in Rio. Alleen dit is niet Jezus maar Maria. Daarna rondgewandeld in een Italiaanse buurt, maar daar was niet veel te beleven.

Op donderdag zijn we vroeg met de bus naar de plaatjes, Valparaiso en Vina del Mar, aan de kust gegaan. We hadden gehoord dat het hele mooie plaatsjes moesten zijn die zelfs op de Unesco lijst staan. Maar het viel een beetje tegen.... De huisjes in Valparaiso zijn namelijk zo bijzonder vanwege alle kleuren. Het is inderdaad best kleurrijk, maar als je wat dichterbij komt zie dat de meeste huisjes gemaakt zijn van golfplaat en metaal en dat er maar een paar heel mooi zijn qua vorm en materiaal gebruik. Beetje teleurgesteld gingen we naar Vina del Mar. Ook hier weinig bijzonders...... Dus we waren weer op tijd terug in Santiago.......

Op vrijdag even naar Santa Lucia geweest, een bergje in de stad met een ruïne. Hier hebben heerlijk geluncht met een glaasje wijn.......

Daarna wilden we naar een feest op een plein, aangewezen door een hostel medewerker. We hebben minimaal anderhalf uur gelopen en toen we aan kwamen was er werkelijk helemaal niets, terwijl de hostel medewerker zei dat er een groot feest zou zijn met muziek en drank. Er werd zelfs niets opgebouwd, er was echt helemaal niets......... Uitgeput hebben we heerlijk op een bankje in de zon een wijntje en rum cola gedronken, en gezellig gekletst. We hadden besloten om de bus terug te nemen. De bus zat vol jongelui die veel kabaal maakten. Ze hadden het ook overduidelijk over ons. Maar voor ons stond een dronkenlap en toen hij de bus uit wilde stappen, dacht hij dat hij eerst nog een kus van mij moest hebben. Ik dook weg en Jurjen gaf hem een elleboog!!!! De dronkenlap strompelde naar buiten en de hele bus, vol met jongelui, kwam ons te hulp..... Door bij de ingang te voorkomen dat hij weer terug de bus in zou kunnenstappen. Jurjen was de held en kreeg wijn aangeboden...... Toen wij de bus uitstapten leek te wel of we sterren waren! Ze gingen juichen en wilden handje klappen met Jurjen uit het raam van de bus hangend!!! Erg grappig en dit maakte veel goed na de teleurstelling van het feest (die er niet was). Hadden we toch nog iets beleefd op deze feestdag!

Vandaag zijn we naar een park gegaan waar een feestzou zijn.En inderdaad; er was een feest! Het leek erg op het Kwaku festival in de Bijlmer. Heel veel eten, en kraampjes met spulletjes en tenten met folklore....... Hier hebben we de middag doorgebracht! Nu zitten we nog even in het hostel en gaan vannacht om 03.00 uur naar het vliegveld en vliegen dan naar La Paz! Benieuwd hoe dat wordt, deze stad op 3600 meter hoogte.........

X

Patagonie!!!

Lieve allemaal,

Op zit moment zitten we in Ushuaia, de meest zuidelijk stad ter wereld! Maar voordat we hier aankwamen hebben we veel gezien en gedaan!

Onze bootreis met de Navimag eindigde in Puerto Natales. Best leuk stadje. De eerste dag hebben we met het Duitse stelletje (Zwaantje en Floris) waar we mee reisden alles geregeld voor de tocht door Torres del Paine. Dit wilden we met de auto doen dus die moest geregeld worden en er moesten flink wat boodschappen gekochten worden. Het lijkt me duidelijk hoe de taakverdeling was.........

De eerste dag in Torres del Paine was meteen super. Leuke wandelingen gedaan in windkracht 10!!! En een heleboel dieren gezien zoals havik, stinkdier, guanaco (lama), struisvogel, hazen en condors maar het meest geweldige was wel dat we 5 puma's gezien hebben. Dit is erg zeldzaam omdat ze meestal alleen leven en ze jagen meestal 's nachts. We waren dus erg lucky!!! Later zagen we waarom ze daar waren. We vonden twee poten van een guanaco, maar de rest van het dier was totaal verslonden......

De tweede dag hebben we een zware wandeling gedaan naar een uitkijkpunt over de torres (punten van bergen). Zwaantje en ik zijn na 3,5 uur wandelen terug gegaan en Jurjen en Floris zijn het hele steile laatste stuk nog naar boven gegaan. Het was erg ijzig door alle sneeuw dat was gevallen. Aangekomen op het uitkijkpunt hebben ze maar 1 torres gezien, de rest was in wolken gehuld. Beetje jammer voor ze.....

Na Torres del Paine zijn we afgereisd naar El Calefate. Hier is de grote gletsjer Perito Moreno. De beelden hebben jullie misschien al gezien onder het kopje 'video's'. Maar wat was het geweldig. Je kon het ijs continu horen kraken. En soms was het geluid erg intens!!! De gletsjer is super groot en super blauw van kleur. Die kleur ontstaat doordat er sneeuw op valt en door het gewicht en de druk wordt de sneeuw ijs en omdat het heel massief ijs is krijg je die blauwe kleur. Deze gletsjer is minstens 9000 jaar oud. Maar misschien nog we veel ouder. Dit weten ze doordat er resten van dieren en mensen zijn gevonden die zo oud waren.

Hierna hebben we afscheid genomen van Zwaantje en Floris. Wij zijn naar El Chalten vertrokken waar je mooie wandelingen kan maken bij de Fitz Roy mountain. De eerste dag hebben we een wandeling gemaakt van 22 km heuveltje op en af (niet zo makkelijk als ze zeiden in de folder.....). Mooie wandeling waar we aan het einde een uitkijk hadden op een gletsjer en een meer. Maar daarna was ik zo kapot dat ik scheel keek van vermoeidheid. Dus de volgende dag moest ik verstek laten gaan en is Jurjen met een Zwitsers meisje een wandeling gaan doen naar een uitkijkpunt op de Fitz Roy. Er viel ook hier wederom door de bewolking niet veel te zien. Gelukkig klaarde de lucht 's middags op en was er fantastisch uitzicht vanaf dit punt! Gelukkig heeft Jurjen ook mooie foto's van de Fitz Roy kunnen maken toen we aankwamen en ook toen we weer weg gingen. De laatste dag hebben we samen nog een wandelingetje gedaan naar een waterval. El Chalten is een dorpje tussen de hoge bergen en het is er super stil, je hebt echt het gevoel dat je ergens in de middle of nowhere bent. Voordat we in de bus stapten klaarde de lucht volledig op en waren alle bergen prachtig te zien!!!

Toen begon onze verschrikkelijke reis naar Ushuaia! Eerst moesten we drie uur terug met de bus naar El Calafate. Dat ging prima. Toen kwamen we rond negen uur aan en moesten we wachten tot 3 uur voor onze bus naar Ushuaia. De Bus naar Ushuaia ging eerst naar Rio Gallegos. Daar moesten we weer een uur wachten om in een andere bus naar Ushuaia te gaan. Tijdens deze busrit moesten we twee keer de grens over met Chili en dat gaat niet zo makkelijk........ Dat duurt ongeveer twee uur voordat alle tassen gecontroleerd en alle paspoorten gestempeld zijn en dat vier keer........ Je gaat hier eerst Argentinië uit en krijgt een stempel, dan stapt iedereen weer in de bus voor een afstand van 10 km naar de Chileense grens, dan stapt iedereen weer uit, worden de tassen weer gescand en krijgt iedereen weer een stempel.... Plus een chagrijnige buschauffeur en geen frisse lucht in de bus met een temperatuur van 24 graden als je in je termokleding zit!!!!!!!! Om twaalf uur waren we in Ushuaia. Gelukkig gingen we met een leuke groep naar het hostel en hebben daar nog een paar biertjes gedronken voordat we werden verzocht om te gaan slapen.

Volgende dag zijn we op onderzoek uit gegaan wat te doen in Ushuaia en wat het allemaal kost..... Meteen besloten om een boottocht te doen naar een eiland met zeeleeuwen en King Comorans, pinguinachtige vogels. Deze vogels vliegen (piguins niet) en ze schijten alles onder en dat doen ze volgens mij met een luchtbuks, hihihihi!!! Erg komisch om te zien, ze bouwen namelijk van hun poep de nesten. We konden met onze kleine zeilboot erg dichtbij de zeeleeuwen komen. Zo dichtbij waren we nog nooit geweest, zelfs niet in het Dolfinarium! Heel bijzonder. Daarna leuke wandeling gemaakt op het meest zuidelijke eilandje van Argentinie (H eiland), het land daaronder is van Chili, en Rock Cormorans gespot!We hadden een erg leuke gids die veel vertelde over de vegetatie en over het oorspronkelijke volk van Ushuaia (dit betekent overigens beschermende baai). Het oorspronkelijke volk heet Yamana's en leefden naakt in deze koude omgeving. Dit kon omdat hun bouw van het lichaam enorm verschild van dat van ons. Ze hebben namelijk een grote borst holte zodat er veel lucht in kan en hun lichaamstemperatuur was 38,5 graden. Ze smeerden zich in met vet van walvissen en zaten en voornamelijk gehurkt (hun onderbenen waren ook niet goed ontwikkeld daardoor) om zich te beschermen tegen de kou. De volgende dag met de hele groep een wandeling gemaakt door het National Park Tierra del Fuego. Erg gezellig, maar niet heel bijzonder, we hebben al betere wandelingen gemaakt.

Vandaag hebben we echt iets heel cools gedaan en wel een Husky sleetocht! En niet een tocht waar je door een gids en honden wordt voortgetrokken, nee, wij waren zelf gids over de honden!!! 's Morgens hebben we les gehad in het besturen van de slee en wat voor type honden dit zijn! In de middag hebben we vervolgens een tocht gemaakt van 9 kilometer over de vlaktes en door de bossen. Erg cool als je zelf op de slee staat! Ik zat op een 2 persoons slee en Jurjen had een prive race slee voor de hele rit, NICE! Al met al een hele leuke ervaring deze Husky experience!!!

Vannacht vertrekken we naar Punta Arenas in Chili en morgennacht vliegen we direct door naar Santiago de Chili. Onze tocht zuidwaarts zit erop, de aankomende 5 maanden zullen we naar het noorden reizen totdat we uiteindelijk in Los Angeles zijn! We gaan richting de warmte, ook best lekker....

X -voor het laatst uit Argentinie....