Lieve familie, vrienden, kenissen en medereizigers!

Op dit moment zitten we op 10 km boven de Caraïbische zee in het vliegtuig! Na 3 maanden en 3 weken hebben we deze ochtend Zuid-Amerika verlaten en zijn we op weg naar de stad waar we elkaar hebben ontmoet: Miami! We zijn net vertrokken uit Quito waar we op de valreep nog even onverwachts $ 40,80 p.p mochten aftikken of het land te mogen verlaten.... En daar worden wij op de vroege ochtend niet blij van!

Twee weken geleden zijn we uit Cusco vertrokken naar de grootste zandbak van Peru, het plaatsje Huacacina. Dit plaatsje bied plaats aan een stuk of tien hostels/hotels en is gebouwd rondom een oasis! Aan alle kanten omgeven door hoge zandduinen waar je met een buggy doorheen kan scheuren en dat hebben we natuurlijk even gedaan! Omgeven door zand en gillende dames (de buggy gaat duintje op, duintje af) razen door de duinen. Erg leuk om een keer te doen en daarbij komt ook dat je van de hoge zandduinen kan 'Sandboarden'. Snowboard schoenen aan, board eronder en gassen maar zou je zeggen, maar we kwamen bedrogen uit. De boards waren zo stroef als wat en je kwam amper beneden... Wel was de tocht in de buggy hilarisch!

De volgende dag zijn we weer eens in de bus gestapt voor een vijf uur durende rit naar Lima. Van daaruit direct een bus gepakt voor een 19 uur durende rit naar het plaatsje Mancora in het noorden van Peru! Dit dorpje ligt aan de zee en de zon schijnt volop! Het eerste wat Hetty zei was: 'vanmiddag lekker aan het strand en hier blijven we wel een paar dagen'! Toen we de bus uitstapten bleek haar backpack, met bikini, echter niet meer in het ruim onder in de bus te liggen. Weg duik in de zee! Ons werd verteld dat de tas 's avonds wel weer terug zou zijn. Hier gingen wij niet helemaal vanuit en Hetty moest natuurlijk een nieuwe bikini en uiteindelijk lagen we 's middags niet aan het strand, maar aan het heerlijke zwembad van het hostel naast het strand! Ook niets mis mee naar wij dachten! 's Avonds zijn we naar de busmaatschappij gewandeld en daar lag ons een verassing te wachten; de backpack was terug!!! Hoe en wat weten we niet, maar hij was terug! En Hetty had er weer een bikini bij, ook niks mis mee. Dit feit hebben we 's nachts goed gevierd en een mooie bijkomstigheid was dat het volle maan was en er een full moon party was georganiseerd bij een hostel verderop! Helaas was het zo bewolkt dat we de maan niet gezien hebben, maar het feestje was er niet minder op! De volgende dag lekker brakjes aan het zwembad gelegen en het 'aan het zwembad liggen' hebben we nog maar drie extra dagen vol gehouden! Lekker om na drie maanden reizen weer bij de zee aan te komen om vervolgens drie dagen aan het zwembad te liggen?!?!?! Moet wel zeggen dat de zwembad stoelen erg aangenaam waren!

Na een aantal dagen zwembad zijn we de grens met Ecuador overgestoken naar het stadje Puerto Lopez. Vanuit deze stad vertrekken er boten naar Isla de la Plata, oftewel de 'Poor Men Galapagos Island'. Zo 'poor' willen wij ons nou ook weer niet noemen al is een tocht naar de Galapagos eilanden helaas aan de iets te dure kant. Maar niet getreurd; Isla de la Plata was ook fantastisch! Met een speedboot eerst een uur over de golven van de oceaan gestuiterd voordat we het eiland bereikten! Op Isla de la Plata maakt niet de mens de dienst uit, maar het dier. Een vogel zal op dit eiland geen centimeter voor je opschuiven. Het is verstandig dat je er met een boogje omheen wandelt. Op dit eiland zijn we tijdens een wandeling onder andere de Jan van Gent vogel tegen gekomen die blauwe voetjes heeft! Voordat we met de boot terug gingen naar het vaste land mochten degenen die er zin in hadden nog een duik nemen in het water rondom het eiland. Met snorkel wel te verstaan en dit was helemaal te gek!!! Het was alsof we een duik namen in het oude aquarium van mijn broer! De vissen hadden alle kleuren van de regenboog en het waren er wel honderden. Ook het koraal vertoonde vele kleuren! En het leuke was was dat de vissen absoluut niet 'bang' waren voor een mens. Als je een stuk naar beneden dook waren er schollen vissen overal rondom je, je kon ze bijna aaien! Na de snorkel tocht weer vol gas terug gestuiterd naar het vaste land waar we 's avonds weer een nachtbus hebben gepakt naar de hoofdstad van Ecuador: Quito!

Het mooie aan Ecuador is dat het niet zo'n groot land is en dat de afstanden niet zo groot zijn! Dus geen lange busritten meer zoals we die gewend zijn uit Brazilie, Argentinie of Peru. Vanuit Quito hebben we wat dag tripjes gemaakt. Zoals velen zullen weten is Ecuador vernoemt naar de evenaar en hier hebben we dus maar een bezoek aan gebracht. Ook zijn we een dag naar Otavalo geweest. Dat is een klein plaatsje met vele markten als een voedselmarkt, een veemarkt (waar ook huisdieren verkocht worden) en een nijverheid markt. Op de laatste markt moest natuurlijk geshopt worden voor souvenirtjes!!!!
De volgende dag zijn we naar Tena vertrokken. Dat is een plaatsje in het begin van de Amazone. Vanuit hier wilden we een dagtocht doen over de Napo rivier. Nu bleek dat we dat vanuit Misahualli moesten doen en dat hebben we dan ook gedaan. 's Morgens eerst een tocht over de rivier gemaakt met een smal bootje, daarna een wandeling naar een waterval gemaakt door het regenwoud. Daarna een lekkere lunch en na de lunch een bezoek gebracht aan een dorpje in de rimboe. Maar helaas kwamen we niet verder dan de feesthut waar voor werd gedaan hoe ze hun potten bakken.......... Daarna kon er over de rivier terug naar Misahualli getubbed (met een tractorband de rivier af) worden. Terug in het dorp meteen de eerste bus terug naar Quito genomen. Op de terugreis bijna een varken aangereden, maar gelukkig rijdt de buschauffeur constant met groot ligt aan, waardoor het dier het nog kan navertellen. Ook zijn buschaufeurs goed in multitasken, zoals bellen, ijs eten en optrekken (het zijn hier allemaal schakel bussen) en passagiers uit en in laten stappen!!!!!!! Maar wel altijd VOL gas...

Gelukkig hebben we alle bussen in Zuid-Amerika overleeft en vertoeven nu in Miami waar alle huizen zijn afgebouwd en de Lamborgini's over Ocean Drive ronken. Oftewel: een hele andere wereld. En op prijstechnisch gebied is het schrikken aangezien we de 'westerse' prijzen niet meer gewend waren. 6 dollar p.p. voor een prive kamer in Ecuador, 15 dollar p.p. voor een 6-persoons kamer in Miami... En over het eten of drinken al helemaal niet te spreken. We kijken alweer uit naar Panama waar we maandag naar toe zullen vliegen!

X uut South Beach